MAKTUL


Gözlerim ne anlatıyor size 
Nelerden bahsediyor solgun yüzüm 
Suskun zamanlardayım artık 
Dilimde yalnızlığım 
Ay ışığında kağıdıma yansırken kalemimin melul gölgesi 
Hani en suskun olduğum zamanda 
Hani şehirde birkaç ışık kalmışken 
Hep anlattım sanmıştım 
Bilmezdim 
Derin derin sustuğumu 
Gözlerim dolardı 
Bazen saçlarımı yolardım 
Bir yağmur başlardı 
Şehrin en güzel yerinde
Ben bu yağmurlarda çok gezdim 
Ben bu yağmurların yıprattığı çocuğum 
İşte suskunluğum da 
Hep bu yağmurlarda başladı 
Hep bu yağmurlarla aktı gözyaşlarım 
Hiç bilmezdim 
İnsan asıl sustuğu zaman koparmış en keskin çığlıklar 
İçimde
Ta derinde 
Hiç bilmezdim 
Kaptırmışım kendimi bu boktan yaşantıya 
Yaşayacak vaktim yokmuş sanırım benim 
Hiç bilmezdiniz 
Öyle göz göze geldiğimiz gülüşler 
Ah içime içime sustum 
Ah çok ağladım ben be
Gözümden tek damla yaş düşmedi
Ben bir maktul 
Her sabah uyandığımda 
Ya da sadece kalktığımda 
Yüzümde hep aynı ifade 
Hep aynı günler 
Hep aynı gece 
Bilmezdim 
Ve inanmazdım da 
Hiçbir şey düzelmeyecek 
Ben bir maktul 
Akşam olunca evine giden 
Metroya binen 
Kitap okuyan 
Sigara içen 
Çiçek koklayan 
Nefes alan bir ölüyüm ben 
Ben bir maktul 
Katilim sizsiniz 
Hepinizin o telaşları 
Sahte gülüşleriniz 
Anlamamazlıktan gelmeleriniz
Bakışlarınız 
Boşluğunuz 
Göz yummalarınız 
Hepsi öldürdü beni 
Bilmezdiniz 
Gözlerim ne anlatıyor size 
Nelerden bahsediyor solgun yüzüm 
Suskun zamanlardayım artık 
Dilimde yalnızlığım...



M.S.Ç